چی می‌شه وقتی یک نوجوان ۱۳ ساله در مرکز یک پرونده قتل قرار بگیره؟ سریال چهار قسمتی Adolescence با همین سؤال شروع می‌کنه و از همون ابتدا بیننده رو وارد دنیایی تاریک و واقعی می‌کنه که خیلی‌ها ترجیح می‌دن بهش فکر نکنن.

داستان در یک نگاه

داستان حول محور «جیمی میلر» می‌چرخه؛ یک پسر بچه خجالتی که به قتل همکلاسی‌اش متهم شده. اما این فقط ظاهر ماجراست. با پیشرفت اپیزودها، کم‌کم می‌فهمیم که این سریال صرفاً درباره یک قتل نیست، بلکه درباره فشارهای روانی نوجوانان، تأثیرات اینترنت، و ترک‌خوردگی‌های تربیتی خانواده‌هاست.

روایت متفاوت؛ یک تجربه‌ی بی‌وقفه

هر قسمت این سریال به‌صورت One-shot (تک برداشت) فیلم‌برداری شده؛ یعنی بدون کات، بدون پرش زمانی. این تکنیک جسورانه باعث شده تماشاگر دقیقاً وسط ماجرا باشه؛ مثل تئاتری که از ردیف اول نشستی. این سبک روایت، نه فقط تکنیکی چشم‌گیر، بلکه ابزاری برای انتقال استرس، بلاتکلیفی و اضطراب شخصیت‌هاست.

Adolescence فقط یک درام جنایی نیست

این سریال، مثل یه آینه‌ست؛ آینه‌ای که خیلی از والدین و جامعه‌ها دوست ندارن توش نگاه کنن. «Adolescence» با ظرافت و دقت، نشون می‌ده چطور پسرهایی مثل جیمی، با الگوبرداری از محتوای آنلاین، وارد فضای تاریک اینسل‌ها و خشونت آنلاین می‌شن. بدون شعارزدگی، بدون قضاوت مستقیم.

بازی‌ها؛ نقطه قوت بی‌چون‌وچرای سریال

• Owen Cooper در نقش جیمی، ترکیبی از بی‌گناهی و اضطراب رو به‌طرز باورنکردنی‌ای اجرا کرده.

• Stephen Graham (پدر جیمی) یک بار دیگه ثابت می‌کنه که جزو بهترین بازیگران نسل خودشه.

• حضور بازیگرانی مثل Erin Doherty و Ashley Walters هم این درام روان‌شناختی رو به تعادل رسوندن.

ایرادات؟ نه خیلی جدی، اما…

تنها نکته‌ای که شاید برای برخی بینندگان سخت باشه، فضای سنگین سریاله. اینجا خبری از پیچش‌های نمایشی یا سرگرمی صرف نیست. «Adolescence» صادقانه، واقعی و تلخه. و البته گاهی اونقدر به واقعیت نزدیک می‌شه که تحملش آسون نیست.

دانلود و تماشای آنلاین مینی سریال Adolescence | نوجوانی